Dido and Aeneas - 2016
'EEN OUD VERLANGEN WERD WERKELIJKHEID'
Het Nijmeegs Opera en Operette Gezelschap NOOG gaf in 2016 twee uitvoeringen van Dido and Aeneas van Henry Purcell. Als regisseur - deze operaregie was een langgekoesterde droom - liet ik me inspireren door de brandhaarden en oorlogen in de huidige wereld en koos verval en dood als hoofdthema's. Enkele schilderijen van Rembrandt waren de inspiratiebron voor de visuele vormgeving en het licht.
In mijn enscenering was Carthago, de residentie van koningin Dido, in staat van verregaand verval: de jonge mannen voeren ver weg hun oorlogen, de jonge vrouwen zijn hen nagereisd om hen bij te staan en om de in armoe vervallen stadstaat te ontvluchten. Alleen de ouderen, zwakkeren en bezitlozen bleven achter.
Zal de komst van een Aeneas, mogelijke huwelijkspartner, de stad redden van de ondergang, of zullen extremistische tegenstanders van Dido Carthago vernietigen?
Foto: Jan de Koning
Met deze benadering wilde ik inspelen op de samenstelling van het koor, dat voornamelijk uit oudere en oude zangers bestond. Zowel hun mogelijkheden alsook hun beperkingen wilde ik gebruiken om te komen tot een geloofwaardig, doorleefd en waarachtig drama. Louise Broekhuijsen schreef een fonkelende monoloog waarin voor de toeschouwer de dilemma's en problemen rond Carthago en haar inwoners invoelbaar werd gemaakt. Projecties vertelden op Brechtiaanse wijze per scène in steekwoorden de handeling.
Niet alleen het grote koor, ook de solisten en het gehele orkest moesten allemaal hun plek óp het podium krijgen! Door de dirigent tijdens de proloog, begeleid door het orkest, een lied van Purcell te laten zingen, werden ook zij inwoners van de stad. Zo kreeg hun aanwezigheid aldaar een inhoudelijke logica. Dirigent Mark Walter had - een groot compliment voor hem - oneindig veel meer geduld dan ik met deze eigenzinnige amateurzangers.
Toch werd, door ons aller inzet, Dido and Aenes een ware triomf op alle fronten, en was deze productie een van de hoogtepunten in mijn carrière als regisseur. Terugkijkend bleek het ook mijn allerlaatste regie van grootschaliger spektakels te zijn geweest.
Een pracht afsluiting van dat deel van mijn carrière!
