Waarom/voor wie

WAAROM IK THEATER MAAKTE

Theater maken, en dat geldt voor iedere theatervorm, betekende voor mij vóór alles ‘het vertellen van een verhaal’. Vertellen betekent - altijd en voor iedereen - het ordenen en herschikken van gegevens, op zich staande impressies of gebeurtenissen.
Een goed verhaal geeft betekenis en meerwaarde aan kale feiten, gegevens en impressies. Pas door kralen aan een snoer te rijgen ontstaat de ketting!

Door jezelf als verteller eerst vol interesse en aandacht te verbinden met een verhaal, en je vervolgens - via dat verhaal - te verbinden met je luisteraar, ontstaat er een rijke uitwisseling van beelden, gedachten, gevoelens, nieuwe of hernieuwde ervaringen.



Tegelijkertijd vond ik het van belang om altijd weer het mechanisme van theater: ‘Kijk maar, nu verander ik mijn houding en stem en toon een personage. En - blijf kijken - nu stap ik weer uit de rol, zeg dat ik in het woud ben en toon vervolgens hoe het is om daar te vertoeven.’  

HET PUBLIEK
 
Het verhaal en zijn verteller bestaan bij gratie van de luisteraar. Zelfs het simpelweg een verhaal vertellen aan tafel of in de kroeg, vraagt van beide partijen een nieuwsgierige houding en een open geest, aandacht en zorg.
Misschien zitten je luisteraars 'alleen maar' roerloos te luisteren, maar jij, de verteller, daagt hen uit om - al luisterend en kijkend - actief betrokken te zijn, mee te gaan in een andere wereld, en het verhaal in eigen hoofd en met eigen verbeelding 'af' of 'passend' te maken.

Publiek heeft, net als een boeiende verteller, ook talent nodig, want zonder het talent van de luisteraar, aandachtig en betrokken luisteren, is de verteller nergens! Dan wordt het een verhaal van niks!

Lees hier Theater als Ontmoeting...


Voor elke échte luisteraar moet een verteller op zoek naar het best passende verhaal, op dat moment, bij de gelegenheid!