Noodzaak - 2022

'WAT EEN HEERLIJK BOEK HEB JE GESCHREVEN'

In AUGUSTUS 2022 vierde ik dus mijn 50-jarig theaterjubileum. Ter gelegenheid daarvan verdiepte ik me in de vraag wat de factor 'noodzaak' betekende in al die jaren dat ik theater maakte:
voorstellingen voor de jongste en jonge kinderen, pubers en volwassenen, klein- en grootschalig, teksttheater, opera, mime, vertellingen, poppenspel, maskerspel en musical, en dit alles vormgegeven met poppen, acteurs, maskerspelers, muzikanten, zangers, steltlopers, vertellers, dansers, vuurspuwers, al naar gelang de aard van de productie...
Soms was er slechts één verteller, maar er was ook een opera met ruim tweehonderd medewerkenden!

Maar waarom? Wat was de NOODZAAK? Want dat was altijd een van de eerste vragen die ik mezelf of anderen stelde: waarom dit stuk juist nu? Wat is de relevantie? 

Met die vraag als uitgangsboek schreef ik de tekst Noodzaak. Nee, ik wilde geen chronologisch vertelde autobiografie. Het werd een serie korte en langere monologen, niet theoretisch of abstraherend: welke herinneringen kwamen bovendrijven als ik me afvroeg: waar voelde ik die noodzakelijkheid?

Ik wilde altijd al mijn publiek, zowel kinderen als volwassenen opzoeken. Was nooit geinteresseerd in het rode pluche van theaterstoelen of toneelgordijnen. Juist toeschouwers die níet naar het theater gingen wilde ik vertellen en spelen over hun leven van alledag. Zelden abstract en hermetisch; ik wilde vooral toegankelijk theater maken om te tonen dat verandering altijd gepaard dient te gaan met verbeeldingskracht, durf en doorzettingsvermogen. En vrijwel altijd ging het over transformatie. Ik heb niet zoveel op met nihilisme!

Noodzaak werd een dwaaltocht door mijn hoofd! 

'Wat is het toch een formidabele tekst!'

'Geraakt door het vurig taalgebruik!'